به گزارش عصر همدان، تعریف یک مدرسه خوب با توجه به سلایق، علایق، اعتقادات و دیدگاه‌ها و نوع نگاه والدین به زندگی با یکدیگر متفاوت است، برخی مدرسه‌ای که تنها به موضوع آموزشی بپردازد و هم و غم آن رشد و صعود بچه‌ها در جشنواره‌ها و المپیادهای علمی و درسی باشد را مد نظر دارند و برخی به موضوع تربیتی بها می‌دهند و بعضی نیز به هر دو مورد، گاهی هم والدینی دیده می‌شوند که به فضا و زیبایی و لوکس بودن مدرسه هم توجه خاص دارند و خیلی «یا»های دیگر…
اما همه این والدین می‌توانند تعاریف مشترکی از یک مدرسه ایده‌آل که البته با مدرسه خوب فاصله دارد، داشته باشند، یک مدرسه خوب ممکن است چند مورد از آن معیارهای مدرسه ایده‌ال‌ها را دارا باشد و بسیار کم مدرسه‌هایی دیده می‌شود که همه معیارها را یک جا با هم داشته باشند.
مدرسه ایده‌ال مدرسه‌ای است که به گفته کارشناسان حوزه اجتماعی و تربیتی دارای معیارهای زیر باشد:
«یک کادر علمی قوی و به‌روز، برخورداری از محیطی شاد برای بچه‌ها، رعایت احترام و حقوق والدین و شاگردان، توجه لازم و کافی به امنیت دانش‌آموزان، توجه به مسائل اعتقادی و ملی، داشتن نور و تهویه مناسب، فضای کافی برای بازی بچه‌ها، سیستم گرمایشی و سرمایشی مناسب، رعایت بهداشت در مدارس خصوصاً سرویس بهداشتی و آبخوری‌ها، برخورداری از آزمایشگاه مجهز و بخش سمعی ـ بصری و سایت و کارگاه برای دروس عملی، داشتن برنامه‌های جانبی جذاب مانند اردو‌ها و گردش‌های علمی به فراخور سن و درس، داشتن کتابخانه به روز و مجهز و توجه به کتابخوانی، بهره‌مندی از مسیر دسترسی آسان و بدون خطر، استفاده از توان یک مشاور و مربی بهداشت حاذق، داشتن نیمکت و صندلی مناسب، ویدئوپروژکتور برای ایجاد کلاس هوشمند و یک مدیر مدبر و هوشمند که علاوه بر ارتقای آموزش در سطح معلمان و شاگردان به دنبال خلق کارهای بدیع و نو با همکاری کادر خود است».
هرچند این گونه مدارس برای خیلی از والدین یک رویاست و یا شاید بتوان تعداد زیادی از این معیارها را در برخی مدارس غیرانتفاعی یافت اما بابت آن باید هزینه‌های هنگفتی پرداخت کرد؛ شاید باورش سخت باشد که برخی مدارس دولتی یا هیأت امنایی در مناطق مرکزی و پایین شهر هم هستند که با تلاش مدیر و خود بچه‌ها به یک مدرسه خوب و ایده‌آل با تلاش و کوشش مدیر و کادر مدرسه تبدیل شده‌اند.
یکی از این مدارس، دبستان شاهد خیرساز غلامرضا اخوان است که تابستان امسال افتتاح و سال تحصیلی ۹۸-۹۷ اولین سال فعالیت آموزشی آن است، این مدرسه توسط خیر مدرسه‌ساز غلامرضا اخوان با مشارکت اداره نوسازی در محوطه قاشق‌تراشان با ۱۸۰ دانش‌آموز شاهد و ایثارگر در ۵۰۰ مترمربع مساحت و ۶ کلاس بنا شده که با وجود تلاش‌های شبانه‌روزی مدیر و معلمانش همچنان نقص‌ها و کمبودهایی دارد تا به یک مدرسه ایده‌آل تبدیل شود.
جمعیت این مدرسه را فرزندان شاهد و ایثارگر، جانباز، آزاده و رزمنده تشکیل می‌دهند، همان‌هایی که روزی برای دفاع از خاک و ناموس دست از خانواده و دردانه‌هایشان کشیدند و رفتند تا ما راحت زندگی کنیم و اگر یادمان ماند کمی احترام و دلجویی خالصانه و بی‌ریا نثار خانواده و فرزندانشان کنیم.
دانش‌آموزان این مدرسه بعد از نقل مکان از مدرسه‌ای که آباد و زیبا بود به این مدرسه وقتی دیدند هیچ مسؤولی جوابگوی خواسته‌های حداقلی آنها نیست خود آستین بالا زده و از اعضای شورای دانش‌آموزی خود که نماینده آنها بودند خواستند که به دیدار شهردار بروند و درخواستشان را مستقیم با او در میان بگذارند و قرارها برای امروز گذاشته شد اما وقتی شورای دانش‌آموزی صبح امروز به شهرداری رفتند با درب بسته اتاق شهردار مواجه شدند، شهردار محترم به هر دلیلی به این دیدار نرسید و بچه‌ها دلخور از این بدقولی شدند.
بعد از ناراحتی اعضای شورای دانش‌آموزی، یکی از مسؤولان حاضر در شهرداری پذیرای بچه‌ها شد و آنها هم مشکلات مدرسه را با همان زبان کودکی خود برای معاون شهردار بیان کردند.
آنها هدف از دیدار با شهردار را رفع مشکلاتی چون ترافیک سنگین و عدم نظارت و نصب تابلوی راهنمایی و رانندگی جلوی در مدرسه، نداشتن آسفالت در مسیر مدرسه، کیفیت بسیار پایین آسفالت مدرسه که بعد از دو ماه از سال تحصیلی در حال کنده شدن است، سطح ناهموار حیاط آن که تاکنون منجر به شکستن پای دو دانش‌آموز شده و عدم وجود فضای سبز در محوطه داخل و یا بیرون مدرسه عنوان کردند.
این مسؤول قول داد که حتما هفته آینده بازدیدی از این مدرسه خواهند داشت تا از نزدیک مشکلات را بررسی کرده و برای رفع آن با کمک سایر دستگاه‌ها کاری انجام دهند.
حال باید دید این قول عملی خواهد شد یا مانند برخی وعده‌های مسؤولان به خاطره تبدیل خواهد شد.
در ادامه با مدیر این مدرسه گفت‌و‌گو کردیم که با تأیید مشکلات ذکر شده گفت: بنده به عنوان مدیر، تمام پیگیری‌ها را انجام داده‌ام و در یک اتفاق جالب در روز افتتاح مدرسه، اکیپی در کمتر از چند ساعت جلوی در مدرسه را به اندازه ماشین مسؤولان آسفالت کردند و رفتند.
معصومه ابراهیمی‌هژیر افزود: از شهریورماه با هر مسؤولی که فکرم می‌رسید تماس گرفتم و تأکید بر انجام کار کردم، از معاون شهردار گرفته تا مدیرعامل ترافیک و شهردار منطقه یک و رئیس شورای شهر و اعضای شورای شهر؛ اما هنوز هیچ قدمی برداشته نشده است.
وی با بیان اینکه همه ما دیده‌ایم اگر کاری بخواهد انجام شود و مسؤولان دل به کار بدهند با چه سرعت و دقتی انجام می‌شود، خاطرنشان کرد: اما امان از روزی که دست و دل مدیر و مسوولی به کار نرود و وجدانش در خواب خرگوشی باشد باید آنقدر چشم به راه باشی که چشمانت خشک شود.
مدیر مدرسه شاهد گفت: به خاطر عشقی که بچه‌ها دارم تا لحظه‌ای که در سمت مدیر یا معلم هستم برای رفاه حال شاگردانم از هیچ خدمتی دریغ نخواهم کرد.
الهام شهابی