به گزارش پایگاه خبری مغرب، با انتخاب دولت جدید، تغییرات مدیریتی در سطح کلان و خرد نیز به جریان می‌افتد و همه منتظر هستند چهره اجرایی دولت را به ویژه در محل زندگی خود ببیند. در این میان انتخاب استاندار برای هر استان بسیار حائز اهمیت است چراکه سکان مدیریت و انسجام هر منطقه به دست استانداران است و استاندار قاطع و خوشفکر می‌تواند روند توسعه استان را تسریع کند و از مدیران و نیروهای اجرایی استان کار بخواهد. قطعاً انتخاب استاندار از شئون دولت است و حق اوست که فردی را همفکر و هم راستا با برنامه‌هایش برگزیند.
اما در این میان گاه گعده‌های قدرت بر این انتخاب تأثیرگذار هستند و می‌توانند موجب انحراف در راه دولت و برنامه‌های او باشد، چراکه این گعده‌ها که نام آن را نمی‌توان حزب یا جریان‌های سیاسی نامید، به دنبال منافع خود در حوزه‌های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و حتی فرهنگی هستند.
از دولت انتظار می‌رود تحت تأثیر جریان‌سازی و جوسازی این افراد و گعده‌ها قرار نگیرد و استانداری را برگزیند که در دل مردم احساس مطلوبی ایجاد کند و امیدبخش واقعی باشد. در استان همدان نیروهای انقلابی و همراستا با تفکر دولت وجود دارد که می‌توانند در این پست مثمر ثمر باشند، افرادی که حاضر نیستند به این دورهم‌نشینی‌های سیاسی توجه کنند و فقط منافع مردم را در نظر می‌گیرند.
دولت باید تنها در انتخاب خود رشد زندگی مردم و شکوفایی کشور را در اولویت قرار دهد، امروز مشکلات اقتصادی و گاه اجتماعی در زندگی مردم تأثیر سوء گذاشته و باید توجه دولت معطوف به این حوزه باشد. اگرچه کابینه کارآمدی در دولت سیزدهم شکل گرفته اما نباید با انتخاب استاندار این گمان در دل مردم شکل بگیرد که می‌توانست انتخاب بهتری نیز رخ دهد.
دولت باید بر اساس کارآمدی و شخصیت افراد که تقریباً در همه گزینه‌های احتمالی استانداری همدان مشخص است، فردی را انتخاب کند تا به اهداف تعریف شده دست یابد. دولت رئیسی برای تحقق وعده‌ها، باید به منافع بلندمدت توجه کند و رضایت گعده‌های قدرت را ملاک قرار ندهد.
طبیعی است که این گعده‌ها بر اساس منافعی که دارند، تلاش خواهند کرد، افراد نزدیک به خود را بر صندلی استانداری همدان بنشانند اما این دولت است که باید به فکر وجهه خود و آینده کشور باشد. قطعاً اگر دولت با اقتدار و قدرت در جریان انتخاب استاندار پیش برود از پشتیبانی بیش از پیش مردم نیز برخوردار خواهد شد و سرمایه اجتماعی خود را افزایش می‌دهد.
در واقع گذر از مرحله رضایت گعده‌های قدرت به رضایت مردم، کار ساده‌ای نیست و تنها از عهده یک دولت انقلابی واقعی برمی‌آید. ملاک واقع‌نگری و توجه به توانایی افراد که در این برهه تاریخی بیش از پیش حائز اهمیت است، می‌تواند دولت را یاری کند تا از این آزمون سخت که حتی از تعیین وزرا نیز دشوارتر است به خوبی عبور کند؛ دیگر فرصتی برای آزمون و خطا نیست و جریان انقلابی باید به فکر تربیت نیروی جوان مؤمن متعهد و باتجربه نیز باشد، لذا باید جوانگرایی را در کنار تجربه قرار دهد و به بهترین انتخاب دست بزند.
انتخاب جوانان به عنوان مدیران میانی می‌تواند آنها را برای پست‌های مهم آماده کند، تجربه‌اندوزی برای جوانان زمانی رخ می‌دهد که آنها در بدنه دستگاه‌های اجرایی مشق مدیریت کنند. افراد باتجربه می‌توانند به رشد جوانان مستعد کمک کنند و این می‌تواند سرمشقی برای دولت باشد. یعنی باتجربه‌ها بدانند که قرار است در پست‌های اجرایی به تربیت جوانان کمک کنند و به زودی عرصه را برای رشد آنها ترک کنند، نه آنکه به دنبال حفظ قدرت باشند آن هم تا آنجا که می‌توانند!.
واقعیت امر این است که پس از دوران دفاع مقدس، رویه نگاه به تربیت نیروهای اجرایی تغییر کرد و مسأله توانایی و تخصص در مسائل اجرایی جای خود را به سیاست‌بازی غیرحرفه‌ای به منظور حفظ موقعیت فعلی داد؛ بنابراین باید این رویه اصلاح شود و نگاه مدیرپروری و سیاست‌ورزی آگاهانه و مسئولیت محور به جای آن حاکم شود.
انتظار می‌رود دولت به این نکته نیز توجه کند و از مدیران با تجربه بخواهد پس از دوسال مسئولیت جوانان پخته که هر یک می‌توانند منصبی را بر عهده بگیرند به جامعه عرضه کند. این تعهد می‌تواند عطش آنها را برای حفظ قدرت نیز از بین ببرد چرا که بدانند عمر مدیریتی آنها چه بخواهند و چه نخواهند چه مدت خواهد بود و شرط استمرار آن هم چه فاکتورهایی است با توجه به این شرایط انتظار می‌رود انتخاب مدیران به ویژه استانداران به سرعت و به دور از منافع محوری شخصی باشد.
انتهای پیام/