به گزارش پایگاه خبری مغرب، نام خانم ایمانی و آموزشگاهش را بارها شنیده بودم، اسم‌هایی که پشت آن سال‌ها تجربه و تمرین قرار دارد، آنها از هم تفکیک‌ناپذیر بودند و من این را بعد از روز مصاحبه خوب درک کردم.
البته این اسم و رسم و شهرت علاوه بر آموزش سلیس و روان در آموزشگاه و تبدیل پارچه‌ها به شکیل‌ترین لباس‌ها به عامل‌های دیگری هم بستگی دارد و آن هم برخورد خوب و شیرین مدیر آموزشگاه با هنرجویان و مشتری‌ها و مربیانش است؛ انگار این خانم مدیر در قبال همه افرادی که به آموزشگاه و مزون در رفت و آمد هستند یک تعهد ویژه دارد و باید همه را راضی کند. در اولین برخورد خواهی فهمید که مدیر آموزشگاه عاشقانه و مادرانه برای همه اطرافیانش که به نوعی با او ارتباط دارند دل می‌سوزاند و با همه اندوخته‌ها و تجربیاتش آنها را راهنمایی می‌کند.
ناگفته نماند اولین عاملی که مرا برای مصاحبه به سمت این خانم مدیر دوست‌داشتنی و آموزشگاهش کشاند تعریف دوستان و اطرافیان از ایشان و نوع آموزش در آموزشگاه و دیدن لباس‌های خوش‌دوخت و خوش‌برشی بود که بر تن آنها می‌دیدم که یا خودشان در دوره‌ها و کلاس‌های آموزشگاه شرکت کرده بودند و یا به مزونشان سفارش لباس داده و کاری تمیز و بدون نقص گرفته بودند، دومین عامل هم همکاری و همیاری ایشان برای ایجاد اشتغال برای بانوان و توانمند کردن آنها برای کسب درآمد بود؛ مطلبی که این روزها بسیار اهمیت دارد و اگر اتفاق بیافتد و هر خانمی شغلی هرچند ساده داشته باشد می‌تواند کمی از فشار اقتصادی موجود در خانواده را کم کند و هم اینکه وقت خود را به نحو احسن پر کرده و هنری را خلق کند.
یکی از دوستانم می‌گفت که خانم ایمانی در تمام این سال‌ها همچنان با ظرافت و دقت قیچی به دست می‌گیرد و پارچه‌ها را برش می‌زند و به همه کلاس‌ها از نازک‌دوزی گرفته تا لباس شب سرکشی می‌کند و نظرات هنرجویان را با دقت می‌شنود و وقتی شاگردی لباسی تمیز و خلاقانه می‌دوزد آنقدر برایش ذوق می‌کند که نگو و نپرس.
شماره خانم ایمانی را از دوستم گرفتم و بعد از معرفی با کلی اصرار و خواهش قرار ملاقات را گذاشتم، در روز ملاقات با وجودی که سرش برای برش لباس عروس شلوغ بود با گرمی مرا پذیرفت؛ در کلاسی دنج نشستیم و من مصاحبه را شروع کردم.
آنچه در این گزارش می‌خوانید حاصل گفت‌وگو با خانم ایمانی مدیر آموزشگاه بزرگ خیاطی ایده‌آل است. ناگفته نماند که ایشان عناوینی چون ممتحن آزمون‌های المپیاد خیاطی، کارشناس آموزشی المپیادهای جهانی، مدرس کانون کشوری، مدرس مربیان، مدرس دبیران آموزش و پرورش دانش‌افزایی استان همدان و تهران و …. را در کارنامه کاری خود دارند.
فارس: لطفا خودتان را معرفی کنید و بفرمایید از چه سالی وارد این حرفه شدید؟
ایمانی: بهجت ایمانی هستم متولد ۱۳۴۴. مدرک تحصیلی من کاردانی در رشته مدیریت است اما حرفه‌ام خیاطی است؛ مدیریت آموزشگاه ایده‌ال را بر عهده دارم و سابقه فعالیتم ۴۶ سال است.
فارس: با توجه به سابقه فعالیت شما یعنی از ۱۰ سالگی وارد این حرفه شده‌اید؟ لطفا بیشتر توضیح دهید که چگونه وارد این شغل شدید و چه مراحلی را تا به امروز طی کرده‌اید؟
ایمانی: بله شروع کار من برمی‌گردد به دوران کودکی و نوجوانی‌ام؛ زمانی که حرکات و جوشش‌های مردمی قبل از انقلاب به اوج خود رسید مدارس هم تعطیل شد و ما مثل امروز یک تعطیلی ناخواسته داشتیم و همین تعطیلی و در خانه ماندن باعث شد که به کار دوخت و دوز و بافندگی بپردازم.
در خانه ما مادربزرگم و مادرم خیاطی می‌کردند و خواهر بزرگترم هم دستی بر آتش داشت. من هم با نگاه کردن به دستان آنها کم کم چیزهایی را یاد گرفتم با وجودی که نوجوان بودم.
زمانی که ۱۴ سال داشتم و مدارس باز شد باید برای مدارس لباس فرم تهیه می‌کردم، تصمیم گرفتم که لباس فرم مدرسه را بدوزم. خانواده با دیدن لباسی که دوخته بودم بسیار تعجب کرده و مرا تشویق کردند و همین جرقه‌ای شد در ذهن من تا این حرفه را ادامه دهم و برای آینده خودم نقشه بکشم.
بعد از گرفتن دیپلم به آموزشگاه بنت‌الهدی صدر پیش خانم صابری رفتم و کار را به صورت حرفه‌ای‌تر یاد گرفتم و ایشان بسیار از کار من احساس رضایت داشتند و نمونه کارهای من را برای نمایشگاه بین‌المللی تهران بردند. این خود یک تشویق بی‌صدا برای من بود که مرا برای ادامه کار مصمم‌تر می‌کرد. بعد از آن وقتی که اصول اولیه کار را به خوبی یاد گرفتم با تمرین و ممارست بسیار و تعمق در مدل‌ها و برش‌ها و دیدن و مطالعه کردن مجلات مختلف خیاطی و دوختن و دوختن و دوختن بسیار خیلی نکات و ظرافت‌های خیاطی و مدل‌ها را به صورت تجربی کسب کردم.
زمان ما مثل این روزها نبود که همه اطلاعات به راحتی در دسترس باشد و من در این مسیر با آزمون و خطا حرفه خیاطی را با نکات ریز و درشتش یاد گرفتم و برای این یادگیری وقت بسیار گذاشتم و شب‌های بسیاری را بیدار بودم. همزمان با شروع کار خیاطی برای برخی از خانم‌های جوان علاقمند به کار خیاطی آموزش هم گذاشتم.
فارس: از چه زمانی به فکر تأسیس آموزشگاه «ایده‌ال» افتادید و با چه تعداد نیرو و امکانات؟ و چرا اسم «ایده‌آل»؟
ایمانی: از سال ۸۶ آموزشگاه «ایده‌آل» دایر شد با حداقل امکانات یعنی چهار تا چرخ خیاطی و یک میز و ۲۶ صندلی و یک اتوی حرفه‌ای و با دو نفر نیرو شروع به کار کردم.
«ایده‌آل»؟! چون همیشه به این فکر می‌کردم که در این مکان بهترین و ایده‌آل‌ترین آموزش‌ها باید ارائه شود.
من از همان دوران جوانی کار گروهی را بسیار دوست داشتم و اعتقاد دارم انجام کار گروهی و استفاده از فکر و ایده دیگران در پیشبرد کار به طور قطع مهم و موثر است. براساس همین اعتقاد هر روز به فکر توسعه و جذب نیرو و تربیت مربیان بیشتر در آموزشگاه بودم و خواست قلبی‌ام از ابتدا تا به امروز این بوده که هر آنچه در طول این سال‌ها به دست آورده‌ام به هنرجویان و مربیان خود هم آموزش دهم.
فارس: از ابتدای شروع به کار تا به امروز چند هنرجو داشتید؟ و چند مربی در این آموزشگاه مشغول فعالیت هستند؟
ایمانی: حساب هنرجوها از دستم درآمده و تعداد آنها خیلی زیاد هستند که اکنون در سطح شهر جزو مزون‌دارهای معروف بوده و یا تولیدی دارند، تعداد زیادی هم در خانه مشغول هستند.
در حال حاضر ۳۰ نفر مربی در آموزشگاه ایده‌آل می‌کنند و ۱۰ نفر هم در مزون به من کمک می‌کنند.
فارس: خانم ایمانی شما به عنوان یک بانوی کار‌آفرین از روزی که وارد این حرفه شدید چه هدفی در ذهن داشتید؟ اهدافی که برای آینده ترسیم کرده‌اید چیست؟
ایمانی: من در تمام این سال‌ها به تنهایی و با ممارست و پشتکار خود تجربه کسب کردم و هدفم این بود که تحولی در این حرفه ایجاد کنم و روش آسان دوختن را جا بیاندازم. از طرف دیگر دنبال ایجاد اشتغال برای بانوان بودم و سعی می‌کردم با آموزش آسان و شیرین و کاربردی به دختران و زنان، انگیزه را در دلشان قوی‌تر کنم تا دنبال این حرفه بروند و برای خودشان منبع درآمدی داشته باشند و اکنون وقتی هنرجوهای موفق و خلاق خود را می‌بینم، بسیار شاکرم.
در مورد اهداف از من پرسیدید. البته در طول مسیر حرفه‌ای خودم اهدافم تغییر کرد و یکی از علت‌های تغییر هدفم و بزرگ‌تر شدن آن دستور مقام معظم رهبری برای اقتصاد مقاومتی و خودکفایی در سال‌های اخیر بوده است، اکنون هدفم تغییر قشنگی کرده و آن هم تولید و صادرات لباس ایرانی به خارج از کشور است و می‌خواهم جزو صادرکنندگان برتر پوشاک ایران باشم انشاءالله.
فارس: از مربیان و هنرجوهای شما شنیدم که ساعت‌های طولانی در آموزشگاه و مزون هستید و کار می‌کنید آیا این روند برای شما خسته‌کننده نیست؟
ایمانی:من هر روز از ۸/۳۰ صبح تا ۸ شب و گاهی بسته به سفارش مشتری تا ۱۱ شب مشغول به کار هستم. هیچ وقت کار خیاطی برای من خسته‌کننده نبوده چون من عاشق حرفه‌ام هستم و از طرفی وقتی می‌بینم که مردم به من اعتماد دارند و از کارهای من استقبال می‌کنند همین اعتماد برای من امید و انگیزه برای ادامه راه می‌شود، شاید خسته جسمی بشوم ولی روحم به خاطر این همه امید و اعتماد خستگی را درک نمی‌کند.
خیاط باید عاشق خلق کردن باشد و صبور و به‌روز
فارس: خانم ایمانی یک خیاط خوب باید چه ویژگی‌های بارزی داشته باشد تا همین اعتماد را در میان مردم جلب کند؟
ایمانی: خیاط خوب باید عاشق خلق کردن هنر باشد، خلاق باشد، از یک تکه پارچه زیباترین و کاربردی‌ترین لباس را خلق کند اما مهم‌ترین ویژگی یک خیاط صبوری است. در کنار این عشق و صبوری خیاط باید به روز باشد و هنر خود را هر روز ارتقا بدهد و دنبال کسب مهارت باشد و هرگز متوقف نشود. دانش خیاطی مثل رود سیال و جاری است و هرگز توقفی ندارد بلکه باید هر روز اطلاعات خود را در این زمینه گسترش داد.
یک خیاط خوب باید همیشه قدردان اولین مشتری‌های خود که با کمی تجربه‌اش به او اعتماد کرده‌اند، باشد و آنها را فراموش نکند. من در تمام این سال‌ها اولین مشتری‌های خود را خاص می‌دانم و از آنها مزدی برای کارم نمی‌گیرم.
فارس: با توجه به تخصص و تبحرتان شما بیشترین وقتتان را این روزها صرف دوختن لباس عروس می‌کنید در مورد حس دوختن این لباس‌های سفید با آن همه تور و ساتن و مهره‌های مرواریدی که سخت و وقت گیرند، بگویید؟
ایمانی: درست است دوختن لباس عروس سخت و وقت‌گیر و دارای حساسیت و ظرافت بالایی است ولی وقتی پارچه را باز می‌کنم حس خوشایندی در من ایجاد می‌شود؛ خوشحالم که برای یکی از دختران شهرم لباسی برای خاطره‌انگیزترین شب زندگی‌اش می‌دوزم و سهمی در ایجاد خاطرات آنها برای همه سال‌های زندگی‌شان دارم.
موقع پرو کردن لباس عروس حتما عروس را از زیر قرآن رد می‌کنم و در همین زمان اندک آنها را نصیحت مادرانه کرده و برایشان دعای عاقبت به خیری می‌کنم و همین که لبخند رضایت را بر لبش و برق شوق را در چشمانش می‌بینم، خستگی از تنم در می‌رود.
فارس: شما با این همه مشغله کاری چطور برای زندگی خانوادگی خود و رسیدگی به امور خانه برنامه‌ریزی می‌کنید؟
ایمانی: از همان ابتدا سعی کرده‌ام کار خانه و خانواده را با برنامه‌ریزی درست و دقیق به درستی انجام دهم که باعث کمبود و کاستی برای اعضای خانواده نشود، سعی می‌کنم هر شب کارهای فردا را انجام بدهم. البته ناگفته نماند تک تک اعضای خانواده‌ام از همسرم تا پسران و عروس‌هایم همراه خوبی برای من بوده‌اند و البته همسرم علاوه بر همراه یک مشوق بزرگ و تأثیرگذار در تمام این سال‌ها بوده است. همین همکاری و همیاری در کنار کار کردن خودم باعث شده که من تا به امروز در حرفه‌ام پیشرفت کنم و قدردان آنها هستم.
توکل کلید موفقیت
فارس: خانم ایمانی آیا شده از حرفه خیاطی خود ناامید بشوید مثلا پارچه‌ای را خراب کنید؟ اگر بله واکنشتان چه بوده است؟
ایمانی: خب؛ بله شده، حتی من هم پارچه‌هایی را خراب کنم اما این خرابی‌ها باعث نشده که از کارم دلسرد و ناامید شوم بلکه باعث شده سعی بیشتری کنم، تلاش می‌کردم در حرفه خودم تبحر بیشتری کسب کنم و دنبال متدها و روش‌های جدیدتر بروم.
این نکته مهم را بگویم وقتی کاری را شروع می‌کنی توکل کن با تمام وجودت و وقتی این توکل را کردی دیگر ناامیدی جایگاهی برای تو نخواهد داشت.
فارس: تلخ‌ترین و شیرین‌ترین روزهای کاری شما؟
ایمانی: سخت‌ترین روزها، زمانی است که با خانم‌هایی برخورد می‌کنم که احساس ناتوانی و ناامیدی دارند انگار هیچ کاری از دستشان برنمی‌آید تا چرخ زندگی خود را بچرخانند و شیرین‌ترین روزها هم زمانی است که خانمی در اوج ناامیدی یاعلی گفته و بلند شده و تصمیم گرفته یک زن قوی و توانمند باشد و من هم در این توانمندی نقشی داشته‌ام و وقتی این شادی را در وجودشان می‌بینم آن روز شیرین‌ترین روز از عمر من است.
طراحی و تولید لباس باید کارشناسی باشد
فارس: در جامعه لباس‌ها و مدل‌هایی را می‌بینیم که با عرف و مذهب جامعه ما سنخیتی ندارد به نظر شما چه تغییراتی باید در صنعت مد و پوشاک ما بیافتد؟
ایمانی: طراحان مد و لباس ما باید به این فکر کنند که در یک کشور اسلامی لباس برای بانوان هم باید زیبا و شکیل باشد و هم پوشیده هر چند در سال‌های اخیر طراحی‌هایی خوبی صورت گرفته اما بسیار اندک و ضعیف بوده‌اند و نیاز است حرکت و اقدامی گسترده انجام بگیرد. ما الان در سطح جامعه شاهد برخی لباس‌هایی زیبا از نظر طراحی هستیم ولی گزینه پوشیدگی را ندارد.
طراحان لباس و باطبع تولیدکننده آن لباس‌ها باید بازخورد آن لباسی را که طراحی و تولید کرده‌اند از سوی مردم جامعه دریافت کنند و باید به دنبال نظرسنجی از سوی مصرف‌کنندگان خود باشند وقتی این اتفاق بیافتد و این تعامل با مردم وجود داشته باشد و نظر مردم گرفته شود هم طراح و هم کننده می‌توانند کیفیت کار را بالا برده و هر نقص و کاستی را برطرف کنند و این باعث افزایش رضایتمندی بیشتر هم خواهد شد.
البته یک نقص بزرگ در لباس پوشیدن ما هم وجود دارد، در همه جای دنیا برای هر مکان و زمانی لباس تعریف شده‌ای وجود دارد اما این نظم و ظرافت در میان مردم ما از بین رفته و به دست فراموشی سپرده شده است.
لباس ورزشی، لباس مهمانی شب، لباس محل کار، لباس راحتی داخل منزل، لباس برای خرید کردن و …. همه این‌ها طراحی‌های خاص خود را داشته و طراح و تولیدکننده با همکاری می‌توانند مناسب ترین لباس را با توجه به نوع مصرف لباس، جنس و رنگ و مدل وارد بازار کنند. در کل طراحی و تولید لباس باید کارشناسی شده باشد.
جوانان از فضای فنی و حرفه‌ای برای کسب فن استفاده کنند
فارس: و توصیه‌ای که به بانوان خصوصا قشر جوان دارید.
ایمانی: درهای مراکز آموزش فنی و حرفه‌ای باز شده و در این مراکز همه جور فن و هنر آموزش داده می‌شود، توصیه می‌کنم قدر دوران جوانی خود را دانسته و در این فرصتی که خدا به آنها داده مهارتی را کسب کنند و پیگیر آن باشند که به طور قطع همان حرفه و مهارت زندگی آنها را زیر و رو می‌کند البته در این مسیر آموزش نباید خسته و دلسرد شوند و مهمتر آنکه برای آینده خود نقشه راه تعریف کرده و هدفگذاری درست داشته باشند.
فارس: می‌دانم که شما مایل به صحبت در خصوص کارهای خیری که می‌کنید نیستید اما شنیده‌ام که در ایجاد اشتغال برای بانوان فعالیت گسترده دارید، تقاضا دارم در مورد این فعالیت‌ها کمی توضیح دهید.
ایمانی: در ابتدای صحبتم عرض کردم یکی از اهداف من ایجاد اشتغال بوده از این رو با چند خیر دیگر در نذری به نام «نذر اشتغال» برای تامین تجهیزات و منابع انسانی همکاری می‌کنم که امیدوارم خدا قبول کند. همین اقدام باعث احداث چند کارگاه خیاطی در حاشیه شهر شده است.
فارس: خانم ایمانی در پایان این گزارش گریزی به زندگی شخصی شما بزنم، شهید علی خوش‌لفظ همسر خواهر شما هستند، دوست دارم قسمت پایانی این مصاحبه مزین به نام این شهید با ذکر خاطره‌ای از ایشان شود.
ایمانی: شهید بزرگوار علی خوش‌لفظ در جریان کارها و دغدغه‌های من برای ایجاد اشتغال و توانمند کردن خانم‌ها بودند و همیشه بنده را تشویق برای ادامه این مسیر می‌کردند و دعای ایشان برای من این بود که خداوند رتبه‌های معنوی بالایی را در این مسیر به من عطا کند و به من می‌گفتند هرگاه کار خیری می‌کنی و آن را می‌پوشانی خداوند آن راه را برای تو باز می‌کند و من در طول این سال‌ها به همه صحبت‌های ایشان رسیده‌ام.
فارس: بعد از تشکر از وقتی که گذاشتید اگر سخن پایانی دارید می‌شنوم…
هر ایرانی باید یک مهارت را کسب کند و در آن مهارت درجه یک باشد بداند که این مهارت یک کالای مصرفی نیست بلکه یک سرمایه‌گذاری بلندمدت است.
——–
الهام شهابی
———